Op uit zetten!

Op uit zetten!

Iedere keer weer is het spannend als ik voor een groep onbekende mensen sta en ze mag herinneren aan alle dingen die ze diep van binnen al lang weten, maar die we met zijn allen steeds weer vergeten. Ik bespreek grondig de dingen die er leven door met de opdrachtgever, bereid me super goed voor (heb altijd wel stof voor het dubbele aantal uren dan mijn spreektijd is), voed me steeds weer met nieuwe inspirerende dingen en dan is het een kwestie van in het nu zijn, kijken naar wat er zich in mijn leven voordoet, aanvoelen wat nodig is, luisteren naar mijn innerlijke wijsheid.
Practice what you preach in feite.
Sommige opdrachtgevers willen graag in charge blijven en vragen aan mij een heel gedetailleerd plan met daarin een uiteenzetting van wat ik precies ga bespreken en doen. Voor mij is dat lastig, want zoals gezegd, weet ik dat pas als het moment daar is. Ik werk intuïtief.
Johan Cruijff zei ook tegen een collega van mij, die een soort gelijk werk doet: “Zo’n plan schrijven Asha is onmogelijk. Als ze mij vroegen in mijn beste dagen:”Wat doe jij in de wedstrijd Barcelona tegen Real Madrid in de tweeënzestigste minuut?” Dan moest ik ze het antwoord ook verschuldigd blijven. Mijn talent, passie, discipline, joy, alles komt samen in het voetballen maar mijn grootste kracht is in het moment zijn en aanvoelen waar ik moet staan en wat ik dan moet doen.”
Volgens Johan Cruijff werd hij bij het laatste aspect geholpen door zijn overleden vader. Die stuurde hem aan, zette hem op de goede plek op het goede moment. Dat was zijn grote x factor (ook het feit dat hij daarop durfde te vertrouwen denk ik).
Hij onthult dit in het programma ‘De wandeling’, zo mooi, echt de moeite waard. (zie uitzending gemist).
Ik heb ook altijd het gevoel dat ik geholpen word als ik voor een groep sta. Heerlijk is dat. Ik geef mij daar dan ook helemaal aan over.

Al weer een tijdje geleden mocht ik spreken voor een mooie organisatie in Enschede.
De zaal druppelde langzaam vol, een gemêleerd gezelschap; jong, oud en mooie mix tussen mannen en vrouwen.
Als je met vrije inschrijving werkt, komen er trouwens veel meer vrouwen dan mannen en dit is nog eufemistisch uitgedrukt. Ik had beter kunnen schrijven: bijna alleen maar vrouwen.
Allereerst hebben de meeste mannen geen tijd om gelukkig te zijn. De titel zou dan een link naar succes moeten hebben.
Daarnaast is de boodschap die ik verkondig, dat je je ego niet bent, maar dat je hooguit een ego hebt en dat dat ook nog eens een illusie is. Daar is trouwens maar 20% van alle mensen aan toe. Dit is voor mannen die, door de historie heen zich al veel meer geïdentificeerd hebben met hun ego, geen makkelijke boodschap.
Ik zeg dan ook vaak: “Als jij een man bent en je kunt hier wat mee dan ben je voor ons vrouwen woest aantrekkelijk!” (Dat vindt het ego dan wel weer leuk, dus dan heb ik ze.)
Ik startte kwetsbaar in Enschede omdat ik net op bezoek was geweest bij mijn terminale zwager. Ik zat daar vol van. Erik heeft een hersentumor die tegen het spraakcentrum aandrukt en spreken was destijds al heel erg moeilijk voor hem. Je ziet dat iemand vol verhalen zit, maar er geen woorden meer aan kan geven. Een soort van ‘gevangen in je hoofd’, zwaar en heftig. Ik vertelde dat mij dat vreselijk leek om te hebben omdat spreken, naast schrijven, mijn favoriete bezigheid is.
Je kon een speld horen vallen in de zaal en naast deze emotie waren er ook andere voorbeelden waar mensen om moesten lachen. Je kon merken dat de meeste aanwezigen aangeraakt waren.
Tijd voor wat interactiefs en een pauze voor koffie en thee.
In die pauze kwam er een mevrouw naar mij toe.
Ze glimlachte vriendelijk en zei bits: “Weet je wat ik wil, ik zou je graag op uit willen zetten.”
Verbaasd keek ik haar aan. Hoorde ik het nu goed? Ik als super gevoelig mens, ervoer dit als een klap in mijn gezicht. Waarom zegt iemand nu zoiets op deze manier?
Mijn Karel (de stem van mijn ego) ging behoorlijk tekeer in mijn hoofd er gingen allerlei gevoelens en emoties door mij heen.
Ik was hier de waarnemer van en reageerde niet impulsief maar vanuit liefde (volgens Marianne Williamson is dat al verlichting, ha, ha, ha)
Ik vertelde haar dat het niet haar cirkel van invloed was om mij op uit te zetten. Haar baas had mij immers gevraagd om daar te komen spreken en na de pauze moest ik toch echt nog verder.
Ik vertelde haar dat haar cirkel van invloed wel was dat ze haar Karel op een wat lager volume zou kunnen zetten. Dat ze haar hart misschien kon openstellen voor mijn boodschap want dat ik haar zo (aan)raakte dat zegt natuurlijk enorm veel over haarzelf. Waar ben je bang voor, welke wond/ pijn mag niet aangeraakt worden, met welk verhaal identificeer jij jezelf?
We moesten na de pauze aangeven hoe wij de ander zagen. Ik gaf haar een briefje met gevoelig want dat ben je natuurlijk als iets zo hard binnenkomt dat je er bijna niet goed van wordt.
Aan het einde van de sessie pleegde ze een telefoontje dat blijkbaar niet kon wachten en bleef ze nog even en bleef wat napraten. Heel knap van haar en mij, want als ik met mijn Karel op haar had gereageerd was ik haar compleet kwijt geweest, was dat ze het tweede gedeelte als prettiger had ervaren. Niet vanuit angst en pijn had geluisterd maar ietsje meer vanuit liefde.
Ze vertelde mij dat ze ook wel heel erg veel had meegemaakt. Het bijzondere is dat bijna een ieder in de zaal een verhaal heeft vol pijn, liefde en geluk. Het is dat wat ons gevormd heeft tot wie we nu zijn, gemaakt heeft waar we nu staan.
Met een goed gevoel gingen we uit elkaar, ieder onze eigen weg nieuwe avonturen meemakend op ons levenspad.
Toch denderde de opmerking van haar: “Ik wil jou wel op uit zetten!” nog uren na in mijn hoofd. Waarom zegt iemand die zelf ook gevoelig is dit op zo’n, in mijn ogen onaardige manier, terwijl ik daar zo “naakt” en kwetsbaar stond.
Het zegt natuurlijk alles van mij(n Karel) dat ik daar nog zoveel over nadacht. Iemand zei mij ze hield het commentaar bij zichzelf ze zei wat het met haar deed en ik maakte het persoonlijk, helemaal waar dacht ik toen, maar toch..
De volgende dag raakte ik in de loop van de dag mijn stem kwijt. Dagen kon ik niet meer spreken. Ik was op uit gezet!
To be continued..

4 Reactie's
  • Gerry officier
    Geplaatst op 11:41h, 24 juli

    Prachtig verhaal, vooral dat gedeelte waarin je beschrijft wat het met jezelf doet. Heb jarenlang lezingen gegeven in de Achterhoek en omstreken over ” het geheugen” in zijn breedste vorm.en heb de zelfde soort ervaringen. ik ben ervan gegroeid en hoe! Het mes snijdt van twee
    kanten en daar word ik enorm blij van. Nog steeds , ook nu ik in Spanje woon en mijn ervaring en deskundigheid nog regelmatig mag delen. Dank voor je verhaal.

  • Tamara Schuurman
    Geplaatst op 10:30h, 26 juli

    Hi Mirjam,

    Wat een bijzonder verhaal en kanp hoe je je Karel opzij hebt kunnen zetten! Ik heb nog veel te leren denk ik. Ik ben heel benieuwd waarom je “uitgezet moest worden” en dus erg nieuwsgierig naar het vervolg.

  • Mathanja
    Geplaatst op 20:40h, 26 juli

    Ik zou je dolgraag weer op “aan” willen zetten. Mensen zoals jij zijn zo hard nodig in deze maatschappij. Ik hoor zoveel mooie verhalen over jou dat ik mezelf tot doel heb gesteld jou in het najaar te gaan ontmoeten. Dat is wat jij met mij doet…tot gauw 🙂

  • Liesbeth
    Geplaatst op 09:05h, 27 juli

    Ik wil jou wel ‘op repeat zetten’ Mirjam. Eigenlijk sta je dat al. Sinds ik twee van jouw lezingen heb bijgewoond en jouw mooie kaartje met persoonlijke tekst op mijn bureau ligt herhaal ik vaak in mezelf: “Dans met je hart en je voeten zullen volgen”.
    Bedankt lieve Mirjam, een fijne tijd daar met jouw gezin en tot gauw, liefs Liesbeth

Geef een reactie op Mathanja

X