Wonderen bestaan

26 apr Wonderen bestaan

In mijn lessen gelukskunde besteden we ook altijd tijd aan het bespreken van de wonderen in ieders leven. Daarbij valt het mij op dat de studenten het erg lastig vinden om daar met concrete voorbeelden te komen. Heel veel wonderen en wondertjes in hun leven zien zij voor “normaal” of toeval aan.

Nu geloof ik sowieso niet in toeval. Daar word je heel blij van als je kan kijken naar hoe alles soms zo klopt en ogenschijnlijk soms niet klopt in het leven.

Toeval is.. het valt je toe!

Coincidence in het Engels is een term uit de mathematica die verwijst naar two angles that go inside (they fit perfectly together inside). Lang niet altijd kunnen wij het verband tussen dingen zien, oorzaak, gevolg. Soms is de oorzaak niet stoffelijk, niet tastbaar, voor ons niet zichtbaar en dan zijn we al snel geneigd te roepen: dat is toevallig!

Om studenten die bij deze opdracht aan mij vragen: ”Mirjam, wat is hiervan de bedoeling, wonderen bestaan toch niet?” eraan te herinneren hoe waanzinnig het leven in elkaar grijpt en past, zet ik veelal deze quote op het bord: If you don’t believe in miracles, perhaps you’ve forgotten you’re one.

Want hoe perfect kan het allemaal gearrangeerd zijn, hier kan geen supercomputer tegenop! Alles klopt als je kijkt naar een pasgeboren gezond babytje. De kleine vingertjes, de voetjes, oogjes dicht, ademend alsof hij/zij het nog nooit anders heeft gedaan, een lever die werkt, een hartje dat klopt en een bloedsomloop die op aan staan zonder dat je daar elke dag een programmaatje voor hoeft in te stellen en zo kan ik nog wel uren doorgaan. Als we niet vers blijven kijken vinden wij dit heel normaal.

Ooit hoorde ik een internist zeggen dat hij liever in een sneeuwstorm een bowing 747 aan de grond zette, ook al had hij geen vliegbrevet en nooit eerder gevlogen dan dat hij 30 seconden in charge was met het besturen van zijn lever. Dit is zo’n ingewikkeld en ingenieus proces zei hij dat hij daar als arts elke dag weer respect voor had.

Jaren geleden, toen ik 26 jaar was, heb ik zeer ernstige gewrichtsklachten gehad. Ik kon geen trap meer lopen, had constant koorts en ontstekingen in mijn lijf, chronisch vermoeid en ik was echt heel slecht te pas. Er werd chronische reuma geconstateerd. Na een grote zoektocht kwam ik terecht bij een klassiek homeopaat, Wouter de Jong, samen zochten we naar een middel dat mij kon helpen. Hij begon al met mij te leren dat ik het geen reuma mocht noemen omdat dit iets chronisch symboliseert. “ Noem het gewrichtsklachten” zei Wouter want dat zijn het. Hij stelde mij allerlei vragen maar gaf nooit antwoorden. Hij maakte mij bewuster en liet mij anders kijken naar mijzelf en naar het leven. Heel veel antwoorden op zijn vragen had ik niet paraat die kwamen soms na dagen, weken en jaren. Zelfs nu heb ik nog wel eens een situatie waarbij ik denk dat was wat Wouter destijds wellicht bedoelde. Het begon toen ik 26 jaar was en erg ver verwijderd van wie ik was, van mijzelf. Ik zat veel te veel in mijn hoofd en mijn hart en intuitie deden bijna niet mee, realiseer ik mij nu ik dit aan het schrijven ben. Na 2,5 jaar zoeken vond Wouter een middel dat bij mij aansloeg en dat langzaam (een proces van jaren) alle klachten deed verdwijnen. Inmiddels ben ik 45 jaar en is mijn grote liefde (hard)lopen. Zelfs halve marathons. Dat is wel een wonder vind ik zelf. Elke keer weer als ik mijn sportschoenen aandoe en heerlijk in een flow kom als ik ren dan zie ik het wonder van het leven en waardeer ik het enorm dat ik dat (weer) kan. Als ik die jarenlange gewrichtsklachten niet had gehad, vond ik het waarschijnlijk niet meer dan normaal dat je dat kunt als mens. Voor mij is achteraf gezien deze zeer pijnlijke en ook angstige periode (blijft dit altijd, kan ik ooit wel voor kinderen zorgen?, hou ik altijd zulke helse pijnen en zo weinig energie?) een blessing in disguise geweest. Het heeft me dichterbij mijzelf gebracht, ik moest wel, mijn lichaam riep mij letterlijk een halt toe en het heeft gemaakt dat ik het nooit meer gewoon vind dat mijn lijf het elke dag zo goed doet. Daarvoor ben ik dankbaar en ja ik durf te zeggen dat ik dit zelfs niet had willen missen..

[creativ_pullleft colour=”custom” colour_custom=”#249989″ text=”Because when you stop and look around, you’ll see this life is pretty amazing”]

Op dit blog ga ik nog meer wonderen die ik heb ervaren in dit leven beschrijven. Misschien gaan sommige dingen je wel heel erg ver want er zitten paranormale ervaringen bij. Je hoeft het absoluut niet te geloven, als je het wilt lezen, lees het dan als een spannend en leuk verhaal dat goed in elkaar zit en dat amusant is. Als je dat niet lukt en je Karel gaat ernstig tekeer, want dat is degene die dit vaak niet trekt. Wees dan zo af en toe de waarnemer van je gedachten, de toeschouwer. Vraag je af waarom word ik hier zo wild van in mijn hoofs? Waarom voel ik zoveel weerstand? Waarom wil ik (Karel) gelijk hebben?

Ik nodig een ieder die zin heeft uit om verder te lezen vanuit zijn hart en niet alles te willen verklaren, beredeneren, dus niet vanuit je hoofd. Soms is mijn Karel (de stem van mijn ego in mijn hoofd) ook heel lastig en zegt die: “Je bent gewoon een slimme en intelligente meid Mirjam, die handig dingen combineert en een rijke fantasie heeft (dat had je als klein kind immers al).” Als zelfs mijn Karel dat al zegt, zal de van jullie soms ook opspelen, dat weet ik zeker.

Voordat je verder leest wil ik graag dat je dit gedichtje, gemaakt door mijn lieve en zeer inspirerende vriendin (soort van super zus) Anita Brouwers, ter harte neemt:

Eigenlijk weet je alles al
Alleen niet altijd met je hoofd
Als je me niet gelooft
Het is heel apart
Wees stil en luister naar je hart

Let me entertain you!
Veel leesplezier,

Mirjam Spitholt