De Bosuil

Alweer een tijd geleden mocht ik spreken bij de Holtweijde een pracht hotel gelegen op een schitterende locatie in het Twentse Lattrop. Het thema was gastvrijheid, want dat hebben ze daar hoog in het vaandel staan. En wil je de 9+ behouden, dan moet je daar steeds actief mee aan de slag zijn en in blijven investeren. Eenieder die wel eens een sessie van mij heeft bijgewoond weet dat Karel, de Muppet in ons hoofd die overal commentaar op heeft en vibreert op de frequentie angst, samen met de uil altijd een hoofdrol speelt. De uil is wie wij in essentie zijn. Deze is moeilijker te typeren omdat je aan dat stuk namelijk bijna geen woorden kunt geven. Het is de levensenergie die achter dit hele universum de drijvende kracht is. Het is de herinnering dat wij een onderdeel van een veel groter geheel zijn. Het is de frequentie liefde en geluk. De uil woont in het nu, in tegenstelling tot Karel die in het nu geen schijn van kans heeft en dol is op tijdreizen: terug naar het verleden en vooruit in de toekomst. Het grappige is dat het nu het enige moment is dat bestaat.

Na afloop van mijn sessie was er een boel herkenning en werd ik getipt door Julian, de financiële dame van de Holtweijde. Ze vertelde dat daar waar ik de mensen naar toe wil brengen in mijn verhaal, de plek waar liefde en geluk woont, heel duidelijk voelbaar is in het huisje de Bosuil (hoe treffend die naam) dat bij het hotel de Holtweijde hoort. Ik mocht het zelfs een nachtje proberen… Omdat ik net als velen nogal al busy, busy, busy ben, hield ik het idee in mijn achterhoofd, maar kwam het er niet van. Er werden in de schaarse momenten die ik vrij had vakanties met mijn gezin naar Spanje en Zuid-Frankrijk gepland en verder moest gewoon de bek op het stuur, zoals een vriendin van mij zo mooi zegt als ze het over hard werken heeft. Maar dan fluit het universum ons allemaal terug of we het leuk vinden of niet: Corona rules! Mijn beroep als spreker wordt ineens verboden en mijn baan op Saxion verandert in een digitale. Alle vakanties worden afgeblazen en we moeten letterlijk en figuurlijk naar binnen gaan of we nu willen of niet. Er komen veel inzichten, er zijn ups en downs. Ik begin te wennen aan mijn nieuwe huis, maar snak soms ook even naar rust (constant full house) en een andere omgeving.

Wij Nederlanders doen goed ons best. Het lijkt zijn vruchten af te werpen, de maatregelen worden langzaam versoepeld en we mogen zelfs weer naar een hotel in eigen land. Het voorjaar was volgens mij nog nooit zo mooi en zonnig en ik zag, rook en voelde de schitterende natuur als nooit tevoren. De weersvoorspellingen voor Hemelvaart zijn ook weer fantastisch en ineens herinner ik mij het aanbod van de Bosuil in Lattrop weer. Ik trek last minute de stoute schoenen aan en na een beetje creatief en gastvrij meedenken vanuit de Holtweijde mogen we komen. Mijn man en ik worden als een soort van bekende Nederlanders ontvangen bij de receptie. Iedereen heeft de herinnering nog aan de Karel in ons hoofd die we kunnen waarnemen, maar die we vooral niet zijn. De directie en mensen van backoffice komen uit hun kantoor om ons te verwelkomen. 9+ is wellicht een 10 geworden. We krijgen een bolderkar en een zaklamp mee en lopen zo’n 300 meter door een oase van rust met een bordje in stijl dat ons de wegwijst en dan zien we het huisje liggen; een ronde ton lijkt het met een veranda ervoor. Alles klopt, de kakafonie aan geluiden van de dieren die ons welkom heten, de reeën die vlak voorbij hobbelen, de veranda die aan het huisje zit met een heerlijke schommelbank. De zakken hout die klaarliggen samen met de dekentjes en de buitenkachel voor de romantische avond, de sleutelhanger in de vorm van een uil om de deur te openen, het prachtige ronde schilderij van de uil die ons aanstaart, het schattige kleine keukentje en badkamertje, het heerlijke bed en de smaakvolle inrichting en de stilte… We zijn thuis bij de uil: de plek waar liefde en geluk woont!

In de avond mogen we dineren in het fantastische restaurant, waar we super goed ‘Coronaproof’ bediend worden. Aan alles is gedacht; een tafeltje bij de ronde tafel waaraan wij zitten om het eten op te serveren zodat wij zelf de borden kunnen pakken. We krijgen een sleutel van een kamer die speciaal niet bezet is, (De Holtweijde draait in deze tijd op ‘halve bezetting’ om de 1,5 meter te waarborgen) om tijdens het diner eventueel van het toilet gebruik te kunnen maken. Het gemeenschappelijke toilet is gesloten. Het verse, fantastische en smaakvolle voedsel, de geweldige bediening. Een goede benadering van hoe Lebbes het beschrijft in zijn grappige stukje over het ideale terrasje. Onze Karel is nergens te bekennen, totaal op uit! Eén van mijn puberende zoons met rijbewijs besluit zelfs spontaan, volkomen vrijwillig, de volgende dag weer terug te komen voor het ontbijt. De Bosuil is namelijk voor twee personen en dat leek ons perfect omdat onze kinderen echt niet meer mee willen. Om 5:40 word ik wakker en zag uit het raam de optrekkende mist en de opkomende zon. Ik besluit mij niet meer om te draaien, het is gewoon te mooi. Bart schuift aan naast mij op de schommelbank en we wanen ons in een soort Afrika. Bart maakt er een schitterende opname van om dit moment nooit meer te vergeten. We maken een heerlijke ochtendwandeling in alle vroegte en als we thuiskomen is mijn zoon er en komt de roomservice met een champagneontbijt, gebracht op de bakfiets door een te enthousiaste jonge meid. Van tevoren beloofde ik Julian dat ik er een blog over zou schrijven, maar nu baalt mijn Karel van die belofte want deze plek wil hij zoooo graag geheim houden. En ja, natuurlijk moest dit vat gevuld na weken thuiszitten en waren de werknemers blijer dan ooit dat ze weer aan de bak konden na zes weken een lege toko en zat alles mee en is dit verhaal daardoor misschien wat gekleurd. Maar wij hebben het ervaren als een warm bad: Out of Africa in bijna onze achtertuin. Een reis om nooit meer te vergeten. De (bos)uil zo dichtbij, maar we wisten het niet. Net zoals de innerlijke wijsheid die in ons zit, ook zo dichtbij maar soms weten we dat even niet. Iedereen van de Holtweijde willen we wij langs deze weg bedanken voor deze onvergetelijke ervaring, we komen zeker terug naar de plek die ons terugbrengt in het nu en ons eraan herinnert dat we liefde en geluk zijn!