11 jun De intelligentie van succes
Met een zeer leuk vooruitzicht vermaak ik mij opperbest in het zonovergoten Pinksterweekend. Samen met mijn vriendin Anita Brouwers vertrek ik namelijk woensdag in de vroege ochtend richting Londen om daar een 5-daagse training bij te gaan wonen over de intelligentie van succes. De cursus wordt gegeven door onze “grote vriend” professor Dr. Robert Holden.
Heimelijk zijn Anita en ik allebei een beetje verliefd op hem. Sinds wij al zijn boeken, luister cd’s en filmpjes hebben ontdekt. Dat is best wonderlijk te noemen want zowel Anita als ik hebben allebei een zeer lastige Karel. Meestal als iemand iets zegt over de onderwerpen waar wij ons in gespecialiseerd hebben, speelt Karel al snel op: “Dat zouden we anders willen formuleren of dit zie ik totaal anders, etc.” Bij Robert krijgt Karel geen poot aan de grond. Zelfs na een intensieve 5-daagse cursus over happiness gegeven door hem in San Diego niet. Neem maar van mij aan dan kom je van zeer goede huize als je dat voor elkaar krijgt. Karel 5 dagen lang schaakmat en in opperste staat van verwondering! Gewoon twee van die lastige vrouwen tam en in de greep hebben dat is meesterlijk.
In Londen zijn wij, net als vorig jaar in San Diego, weer niet alleen.
In de zaal nemen zo’n 150 anderen plaats. Nu bestaat het publiek veelal uit CEO’s van over de hele wereld.
Hoe gaaf kan het zijn dat je dat soort mensen mag herinneren en bewust maken van wat voor hun succes is.
Vandaag kregen we een mailtje van de assistente van Robert waarin ons eerste huiswerk stond. Robert is namelijk wel streng en niet alleen voor zichzelf maar ook voor ons (dat vindt Karel soms weer wat minder). Wij moeten daar aan de bak of we willen of niet.
Onze eerste opdracht is een symbool mee te nemen vanuit huis dat voor ons staat voor succes. Je kan daarbij denken aan een bankbiljet, een sleutel voor je Porsche, een artikel uit de quote 500 waarin jij wordt vernoemd maar het mag natuurlijk ook van totaal andere aard zijn als een het maar een persoonlijk verhaal wordt.
Dat ik dit nu al af heb en niet wachten kan om het met jullie te delen, geeft echt aan dat bij mijn beroep mijn passie en talent samen komen. “Heerlijk is dat toch juf dat jij jouw beroep zo mooi vindt, dat wil ik later ook!”, roepen de leerlingen vaak bij mij in de les als ik weer mag doen waarvoor ik hier ben, zielsverbinding maken met mijn studenten.
Nu zal ik delen wat ik mee ga nemen naar Londen, behalve veel te veel duur ingekochte koffers vol met kleding. Mijn symbolen voor succes zijn een klein lelijk zwart badeendje en een bij de Wereld winkel gekochte gebreide, witte zwaan. Mijn oog viel er een paar dagen geleden op en ik dacht wat moet ik daar nu weer mee? Maar nu weet ik het!
Als een vrij jong kind, ik schat van een jaar of 8 oud, begon mijn EGO tegen me te praten en al snel geloofde ik dat ik alles was wat ik niet wilde zijn. Dit uitte zich vooral in mijn onzekerheid over mijn uiterlijk. Mijn haar was gekruld en rood (ik was een soort van Annie) en destijds was dat schamen! Tegenwoordig doen juist die fotomodelletjes het goed bij de HEMA. Daarnaast was ik ook nog eens erg lang voor mijn leeftijd en stevig gebouwd. Omdat ik anders was, was ik daar zeer onzeker over. Dat straalde ik uit en voila ik werd ermee gepest.
Mijn EGO droomde van kleiner zijn, slanker zijn en lange blonde steile haren hebben.
Ik wilde er zo uit zien als mijn 1,5 jaar oudere zus Annemieke.
Ik begon mij steeds meer te indentificeren met mijn lichaam, ik dacht zelfs dat ik het was en ik vergat dat ik een ziel ben die even op bezoek is in een lijf.
Ik dacht dat alles wat goed was buiten mijzelf was. (Every Thing Good is Outside of you).
Ik droomde ervan om wakker te worden in het lijf van Annemieke.
Het sprookje van het leijke eendje sprak mij altijd erg aan en gaf mij hoop.
Ik fantaseerde dat ik ooit wakker zou worden en de zwaan zou zijn!
De jaren gingen voorbij en (soms) zie ik mijn ideale gewicht op weegschaal in beeld verschijnen. Meestal voel ik mij gezegend met mijn gekrulde gouden lokken en mijn lange benen.
Ik denk zelfs dat ik goede dagen heb waarop ik mij de zwaan voel.
Maar op die goede dagen realiseer ik me dat het niet over mijn uiterlijk gaat.
Het is er omdat ik mijn vreugde heb gevolgd en ik dus weet wat mij vreugde is.
Mijn prachtige familie, beroep en de liefde voor mijzelf doen mij herinneren dat ik de zwaan ben.
Ik hoef geen liposuctie, botox, naar de kapper of af te vallen om de zwaan te zijn.
Ik hoef alleen elke dag weer mijn vreugde te volgen, naar mijn hart te luisteren.
Ik moet zelf geluk zijn om andere mensen de kans te geven ook te schijnen.
Sommige dagen vergeet ik het en dan voel ik mij weer het lelijke eendje.
Het grappige is dat ik jaren een zwarte eend (2CV) heb gereden, realiseerde ik mij vanmiddag toen ik dit stukje schreef, in het Engels.
Maar de meeste dagen voel ik me een zwaan.
Laat dat nu net mijn beroep zijn: “Mensen inspireren en helpen herinneren dat ze geluk en liefde zijn. Dat we diep van binnen allemaal een zwaan zijn wat er ook aan de oppervlakte allemaal aan de hand is.”
Straal! Jouw geluk is een cadeau voor de wereld.
No Comments