09 mei DESTINATION ADDICTION
Kennen jullie dat gevoel? Als die kinderen maar eens zindelijk zijn of de hele nacht doorslapen of het huis uit zijn. Of als ik mij lichamelijk maar weer wat beter voel, dan heb ik meer ruimte voor mijzelf en dan zal het gelukkig zijn mij ook makkelijker afgaan. Inmiddels weet ik dat er dan altijd weer een nieuw ‘favoriet probleem’ voor in de plaats komt. Het is een dikke vette truc van het ego om ervoor te zorgen dat je niet in het hier en nu kunt zijn en niet kunt genieten van bijvoorbeeld de kleine, dierbare dingen. Er is immers altijd volop hemel op aarde. Robert Holden, mijn mentor, noemt dat verschijnsel destination addiction; hopen dat geluk in de toekomst te vinden is. Verrassing: daar zal het dan ook altijd blijven liggen.
In mijn leven speelt de situatie van mijn ouders nu al ruim een jaar lang een hele grote rol. Ze konden niet meer zelfstandig wonen, het huis moest verkocht worden, de auto’s moesten weg en zelfs de fietsen bleven niet. Dat is een hard gelag en het doet pijn voor mijn ouders en voor mij als kind om je ouders te zien rouwen en aftakelen. Mijn Karel (de mopperende Muppet in mijn hoofd/ mijn ego) heeft nu de neiging om de hele Netflixserie die ik op dit moment ervaar met jullie te delen, maar ook dat is een machtsmiddel van Karel, een soort van verslaving aan problemen. Laat ik het zo samenvatten: ouder worden is niet voor watjes! Deze zin heb ik gejat van mijn (vakantie)vrienden Feico en Michel die ook in een soortgelijke situatie zitten.
Mijn man Bart en ik zijn ons zeer bewust van het feit dat we het er veel te veel over hebben, ook als mijn ouders niet bij ons zijn en zelfs als we op vakantie in Zuid Spanje zijn. Maar dit helpt niets. Ondertussen mis je de heerlijke geuren, ervaar je de lekkere zon op je gezicht niet en hoor je de vogels niet fluiten. Wij herinneren elkaar er dan liefdevol aan dat we het er alweer over hebben, dat we in cirkels ronddraaien in ons hoofd en we daar de oplossing niet gaan vinden. Vervolgens zwijgen we samen.
Een veel interessantere vraag die je jezelf zou kunnen stellen als je in een situatie bent beland waar je denkt niet om gevraagd te hebben, is Wat wordt mij hier aangeboden?
Voor wat betreft de situatie van mijn ouders heb ik het gevoel dat ik een marathon aan het rennen ben, waar ik niet bewust om gevraagd heb. Laat staan voor heb getraind. Onderweg zijn er allemaal obstakels en krijg ik blaren en flinke andere blessures. Dus ik weet dat ik om hulp moet vragen en dat doe ik ook. Er staan allemaal hele lieve mensen langs de kant die mij drinken en bananen aanbieden. Maar ik voel ook dat ik looptherapie nodig heb, anders haal ik de finish niet op een verantwoorde manier. Het blijkt nu er zoveel van mij gevraagd wordt, dat blijkt dat ik nooit de juiste looptechniek aangeleerd heb gekregen. Daar kon ik mij tot dusver altijd goed mee redden maar ik liep ook nog nooit zover en zo intensief. Nu werkt dit niet meer.
Bij mij gaat het over in liefde grenzen aangeven en vrienden worden met het feit dat je wel heel van mensen kunt houden, maar ze niet kunt redden. Super lastig voor mij die altijd alles probeert te fixen. Een mooi voorbeeld is dat als Pepijn en Duke vroeger bloed fanatiek voetbalplaatjes spaarden en ze misten er nog eentje ik hemel en aarde bewoog voor ze om dat ene plaatje te bemachtigen om hen het ultieme geluksgevoel te bezorgen. Dit is voetbalplaatjes voor gevorderden: next level.
Ik vind deze periode zwaar, hard werken. Maar ondertussen is er een onderstroom van simpelweg gelukkig zijn, een soort fabrieksinstelling die je ondanks alles voelt.
Daar ben ik super dankbaar voor. Ik weet dat dit er is voor mij en niet tegen mij. Dat ik letterlijk en figuurlijk naar binnen moet en dat ik daardoor groei. Ik kan alleen mijn eigen lessen hieruit pakken. Hoe lastig ook het lot is, de lessen van mijn ouders en mijn kinderen kan ik niet voor ze doen. Sterker nog, het is niet mijn business.
Heel graag wil ik met jullie wat geheimen om meer geluk in je leven te ervaren, delen. Ongeacht welke omstandigheden er zijn. Mijn ervaring is: delen is helen.
Donderdag 27 juni kom ik in Denekamp in het Kulturhus.
Meld je aan via deze link: https://www.kulturhusdenekamp.nl/theater/avondje-geluk-met-mirjam-spitholt
Als je niet kunt dan geen probleem er zijn ook nog wat kaarten voor Delden daar spreek ik donderdag 26 september in het Parochiehuis.
Meld je aan via deze link: https://www.ticketkantoor.nl/shop/mirjamspitholt2609
Ik verheug mij erop jullie te mogen zien.
Fijne Lievelingsdag, Mirjam
Geen reactie's