Vriendschap

04 sep Vriendschap

Wat is dat eigenlijk vriendschap?
Er zijn veel verschillende soorten vriendschappen.
In elke vriendschap neem en geef je wat anders.
Met de een kun je goed sporten, met de ander kun je lachen en is er een hoge fun factor daarzou je heerlijk mee naar Ibiza kunnen gaan!
Er zijn ook vriendschappen waarbij sprake is van een gezamenlijke passie en door het delen daarvan vermenigvuldig je deze passie hoe heerlijk kan dat zijn?
Eigenlijk te veel om op te noemen.
Belangrijk in een vriendschap is, in mijn ogen, dat er sprake is van gelijkwaardigheid.
Als je in het enneagram type nummer 2, de helper bent, dan loop je het gevaar in een vriendschap graag de redder te willen zijn.
Je kickt er dan op als je vrienden om je heen hebt die in de problemen zitten en die jij eruit moet sleuren.
Alsof zij zelf niet de innerlijke wijsheid bezitten om eruit te komen. Alle antwoorden zitten immers in onszelf. Een echte vriend (en een goede coach trouwens ook) is the space die de ander nodig heeft om weer bij die innerlijke wijsheid te kunnen. Als je die ruimte voor de ander kunt zijn, bijvoorbeeld een luisterend oor, ben je goud waard voor hem of haar.
Redden lijkt heel nobel maar voelt voor de ander zeer onveilig en afhankelijk!
Tja, ik ben ook door schade en schande wijzer geworden.
We hebben de neiging om te denken en te vinden dat een vriendschap voor altijd moet zijn, zoiets als eeuwige trouw.
En stiekum vind ook ik dat heel mooi.
Maar is dit echt de bedoeling of is dat iets dat we ons aangepraat hebben? Hoe reëel is dit?
Wij vinden het namelijk erg normaal dat kinderen niet levenslang bevriend zijn met het vriendje van (basis)school.
Kinderen ontwikkelen zich namelijk zo sterk dat dat nog alle kanten op kan en mag gaan.
Maar wij volwassenen ontwikkelen ons eveneens.
Is het altijd reëel te verwachten dat we ons in precies hetzelfde tempo ontwikkelen als onze vriend(in)?
Ik denk het niet.
Een pracht uitspraak vind ik die van “mijn vriend” Robert Holden: “Het leven is elkaar naar huis brengen.”
Dat is wat je volgens mij je
in een vriendschap doet. Je loopt elkaar samen (een stukje) naar huis.
Het kan zijn dat een van de twee een andere afslag moet nemen om ruimte te hebben voor een ander om het optimale te ervaren wat hij of zij nodig heeft.
Kostte wat kost met die ander meelopen, is voor geen van beide partijen goed.
In liefde en vol vertrouwen de ander laten gaan is het mooiste wat je kunt doen. Dat is liefde: “Ik wil voor jou wat jij voor jou wilt.”
Als het de bedoeling is dan kruisen je wegen elkaar weer voordat je het weet. Als je in liefde hebt losgelaten, dan pak je makkelijker de draad weer op om vervolgens weer samen een stuk te wandelen of juist niet.
Als ik dit verhaal, hier met mijn voeten in het zand op Ibiza, zo zie ontstaan dan lijkt het zo eenvoudig en totaal niet pijnlijk.
Soms heb je van die vriendschappen die voelen alsof ze al vele levens meegaan. Alsof je afspraken hebt gemaakt om elkaar weer te ontmoeten.
Als je dan ineens beseft dat die ander een andere afslag wil, voelt dit als zeer pijnlijk.
Maar het is dan volgens mij je ego die dit niet kan verdragen, die graag ziet dat het anders zou gaan.
Je ziel weet immers al lang wat je hebt “afgesproken” met elkaar en dat alles een bedoeling heeft.
Er schiet mij een passage van een liedje te binnen: “Everything has a time and a place.”
Als we daarop zouden kunnen vertrouwen, draagt dat enorm bij aan je geluk!