(On) geluk zit in een klein hoekje…

12 apr (On) geluk zit in een klein hoekje…

Vandaag mocht ik een kennismakingscollege gelukskunde geven voor onze stagiaires op Saxion tijdens de stage terugkomdag.

Werken met studenten vind ik elke dag weer machtig mooi. Ze zijn als kneedbare klei en onze toekomst.
Ik had mooie dingen bedacht en het aller belangrijkste ik had er heel veel zin in.
Bij binnenkomst zat er, tegen mijn verwachting in, een handje vol studenten.
Normaal hangen ze er bij met de benen uit bij mij. Welke workshop was parallel aan die van mij?
Al snel begreep ik dat dat internetmarketing was, gegeven door een super kerel uit het bedrijfsleven.
Een hot topic voor onze studenten, helemaal als het gegeven wordt door een man uit de praktijk.
Populariteit is relatief, realiseerde ik mij.
Als je Trijntje programmeert naast Madonna dan krijgt Trijn waarschijnlijk slechts een handvol, vrees ik voor haar.
Mijn Karel moest nog effe bijkomen van maar 15 personen in een veel te grote collegezaal, helemaal omdat ik onlangs nog in het de la Mar theater stond te schitteren voor 350 man.

“Karel ik weet dat je teleurgesteld bent, maar open je ogen en maak er een feestje van met dit selecte clubje!”, sprak ik hem bemoedigend toe.
Ik besloot het universum te vertrouwen en ging er voor.
Aanraken die handel ook al is er maar een persoon die een inzicht krijgt, daarvoor ben jij hier Mir.

Door de grootte van de groep kon ik heerlijk interactief met ze aan de slag.
Naast een paar oude bekende gezichten, waarvan mij niet duidelijk was of ze er nu zaten omdat ze dat echt wilden of omdat de andere workshop vol zat, waren er ook nieuwe mensen voor mij is de zaal.
We deden een soort van test-je-intuitie-spel. We gingen elkaar zeggen hoe wij de ander zagen.
Bij een jongen, die ik super wijs vond ogen, schreef ik iets op dat voor hem heel raak was.
“KIJKT ANDERS NAAR DE WERELD EN IS CREATIEF, SUPER COMBINATIE”
De jongen vond het verbazingwekkend dat ik hem zo kon typeren terwijl ik hem zojuist voor het eerst ontmoet had.

Bij de sheet: It’s your mind that creates the world, vertelde hij dat hij inderdaad anders kijkt dan zijn meeste leeftijdsgenoten, omdat hij op 14 jarige leeftijd zijn moeder verloren had. Aanvankelijk was hij daardoor tijden naast heel verdrietig ook verbitterd en jaloers de wereld aan het bekijken. Nu bijna 10 jaar later, zag hij deze ervaring ook als iets verrijkend en keek hij echt anders naar de dingen.

Daarna vervolgden we de workshop en ik vroeg de studenten om een geluksmomentje te noemen van afgelopen week op stage.
De antwoorden waren uiteenlopend van dat ik een dag vrij was tot, dat we altijd kroketten eten in de pauze op vrijdag, iedereen is er dan, onze gesprekken gaan nergens over maar het is wel gezellig.
Totdat een andere jongen kwam met het volgende antwoord.
Hij zei “t is maar wat jij onder geluk verstaat maar omdat die andere jongen zo open was, durf ik nu ook wel”.
Hij vertelde dat hij zijn vriendin zes jaar verloren had en dat hij nu ergens stage liep waar een vertaalster was die de hoekjes van het woordenboek door haar vingers liet glijden als ze een woord opzocht, exact zoals zijn vriendin dat ook altijd deed.
Enerzijds werd hij er droevig van, het herinnerde hem aan alles wat er niet meer was maar anderzijds vond hij het prachtig alsof ze er effe weer was, heel dichtbij.
Iedereen was muisstil. Dit was mooi, kwetsbaar, dit durven te delen in een groep waar bijna niemand elkaar kent, we waren speechless…

Het werd een workshop die indruk maakte, juist door de openheid van de studenten, dat voelde je aan alles in de ruimte.
Niemand keek op de klok, iedereen was in het moment.

Ik deelde het verhaal van John Kabat Zinn, de grondlegger van de mindfulness. Hij studeerde natuurkunde en er was eens een gastcollege over mindfulness waarvoor hij zich intekende met twee andere studenten. Dat college maakte zo’n gigantische indruk op hem. Het was mindblowing. Toen hij promoveerde in de natuurkunde schreef hij in het voorwoord van zijn thesis:

[creativ_pullleft colour=”green” colour_custom=”” text=”“Those who die before they die, will not die when they die.””]

De verdediging ging ¾ van de tijd over deze stelling. Wat bedoelde hij daarmee? Voor hem stond dat gelijk aan het college dat hij ooit kreeg waarin hij ontdekte dat hij niet zijn ego was maar dat je ego een illusie is. Op het moment dat je je dat realiseert dat jij energie/ bewustzijn bent, kun je hooguit de vorm verlaten als je sterft maar never sterven. Je weet immers al dat je ego een illusie is.

Dat verhaal ooit lezende, dacht ik als ik nu eens zo’n indruk zou mogen maken op een student in mijn leven dan is mijn missie geslaagd.

Toen de tijd voorbij was, kwamen enkele studenten nog wat napraten, bedanken, soms konden ze er geen woorden voor vinden.
Ik liet de mensen, die er behoefte aan hadden, een visitekaartje trekken. “Met de linker hand, de hand bij je hart, grapte ik tegen de jongen die zijn vriendin verloren had.”
Op elk kaartje heb ik aan de achterzijde zelf, als een vorm van meditatie, een unieke spreuk met de hand geschreven.
Hij trok de spreuk: “Geluk zit in een klein hoekje, je moet er oog voor hebben.”
De jongens die erbij stonden waren ook perplex. We keken elkaar aan en ik zei: “Hoe toepasselijk kan het zijn!”
Toeval bestaat niet het viel ons toe, in mijn optiek.
Een wonder is a shift in perception from fear to love.
We zaten daar samen zo op de frequentie liefde dan valt de sluier weg, en ervaar je dat de mensen die naar het andere level van Mario zijn gegaan, gewoon meedoen met ons. Je moet er alleen oog voor hebben. Signalen de hele dag door, het is maar hoe je kijkt.
Tijdens de lunch heb ik nog lang nagepraat met de wijze kerel die, in onze optiek, veel te vroeg zijn moeder verloren had.
Hij weet nu al wel welke minor hij gaat kiezen, vertrouwde hij mij toe.
“Dit college daar ging hij zijn familie over vertellen dit maakte zoveel indruk,” zei hij.
Wat een mooi vak heb ik toch, dankbaar! En wat leer ik een boel van deze prachtige jonge mensen waarmee ik een stukje naar huis mag lopen.
Samen genieten onderweg naar “het volgende level van Mario”.