Relaxdagje

06 dec Relaxdagje

Aanstaande vrijdag heb ik een groot kruis in de agenda staan, net als twee vriendinnen van mij.

Ik dacht, dat ik al heel vroeg in de ochtend een workshop zou mogen geven in Amsterdam en we zouden er daar dan samen een dagje van maken, maar het liep anders.

Totaal niet erg. Wat een gevoel van VRIJHEID: we kunnen nog volop kiezen hoe de dag in te vullen.

Aangezien ik al tijden te veel in de stand ‘doen en moeten’ zit, heb ik extreem veel behoefte aan het vullen van het vat ‘ZIJN’.

Dingen die mij te binnenschieten voor vrijdag als daginvulling zijn: bos, sauna, chillen, verbinden.

Dit in tegenstelling tot een aantal jaren geleden. Toen had ik direct gedacht aan lekker shoppen in een heerlijke stad.

Hopend op die ene “schat”, die een betoverende werking op mij zou hebben. Ik wilde zo graag geluk van buiten naar binnen halen. Inmiddels weet ik dat dat mission impossible is. Geluk is een inside job. Het van buiten naar binnen kunnen halen, is een fabel van het ego. EGO is trouwens een acroniem voor Everything Good is Outside of you.

Alles in de wereld kan je aanmoedigen om gelukkig te zijn, maar niets in de wereld kan je gelukkig maken.

Voorzichtig stel ik in de vers aangemaakte groepsapp, aan mijn vriendinnen, voor om een dagje naar de sauna te gaan.

Daar reageert niet iedereen even enthousiast op. Een beetje een lastige Karel (stem van het ego) heeft namelijk de neiging om zichzelf, naast zich te identificeren met zijn/haar gedachten, ook te identificeren met het lijf. Welk lichaam is wel perfect of goed genoeg als je de 40 gepasseerd bent om naakt te tonen in een sauna?

En hoe zit dat tegenwoordig met het schaamhaar? Wat is hip? De term zegt het al, schaamhaar. Karel is dol op zich schamen. Dat is voor hem een heerlijk machtsmiddel.

Het idee ‘sauna’ is dus van tafel, het moet voor een ieder een relaxdagje zijn waarbij Karel zo min mogelijk aan het woord is of achter het stuur zit en de koers domineert (van de dag).

Al snel wordt Haarlem genoemd en Loods 5, waar ik vorige week nog geweest ben, omdat ik daar in de buurt was en Karel mij wijs maakte, dat ik die attractie toch echt niet kon overslaan. Het was namelijk bijna Sinterklaas!

Wat slim is die Karel toch, hij weet dat het tegenwoordig niet meer werkt als hij zegt, dat je er voor jezelf naar binnen moet, dus gebruikt hij gewoon lekker het blij maken van de ander als lokkertje. Gaat werken voor iemand die als enneagram-type een vleugel nummer 2 heeft (“de helper”).

Al lopend door de veel te lange en overvolle gangpaden, merkte ik mijn irritatie. Boos op mijzelf dat ik er toch ingetrapt was en steeds roepend in mijn hoofd: “What is the real more?” Onderweg naar de kassa, hou ik Karel koest met het argument dat het wel lekker aantikt qua stappen voor die dag. Wat een voettocht, zeg, op zulke hoge hakken.

Nee, binnen twee weken nog een keer deze manier van “wandelen”, dat trek ik dan weer niet.

De derde vriendin, die erg veel op de weg zit voor haar werk, ziet op tegen zover rijden. Dat voelt voor haar tegenwoordig niet meer als ontspanning met al die files die je ongetwijfeld gaat krijgen onderweg.

Dan app ik de verlossende woorden: het enige dat telt vrijdag, is dat we in verbinding zijn met onszelf en met elkaar.

De vorm is niet zo interessant waarin het gegoten wordt.

Tegenwoordig kun je zelfs vakanties boeken terwijl je van tevoren nog niet weet waar je naar toegaat. Een concept dat enorm populair is, is ‘Go with the flow’!

Misschien is dat wel de allerbeste optie voor ons relaxdagje. Op de dag zelf bepalen wat goed voelt, in het moment beslissen, geen verwachtingen. We moeten al zoveel door de week, wat doen we onszelf toch allemaal aan?

Busy, busy, busy, busy, busy, busy,….. dead.

We gaan vrijdag voor: JUST BE(E)

Ik verheug mij er nu al op en neem het mee als motto voor de hele week te beginnen op maandag (waarom niet?), het is het mooiste cadeau dat je te geven hebt voor jezelf en voor de ander is er echt ZIJN.