25 mrt We zien de dingen niet zoals ze zijn, we zien de dingen zoals wij zijn!

De wereld komt meer en meer in de ban van het Corona virus. De eerste week van gedeeltelijke loc down in Nederland zit erop. Op papier zitten we allemaal in dezelfde situatie, maar iedereen ervaart het totaal verschillend. Terwijl we allemaal gebruik kunnen maken van dezelfde informatiestroom. Ik vind het intrigerend en tegelijkertijd ook verwarrend om te kijken hoe eenieder op zijn eigen unieke wijze reageert. Graag wil ik een voorbeeld delen van twee jonge mannen, die heel dichtbij mij staan en op beiden ben ik vreselijk gek. Voor het gemak noem ik ze Max en Tim. Max heeft, direct in het begin, al besloten om in quarantaine te gaan leven. Dus vooral sociale contacten niet opzoeken. Hij moet vanuit huis werken, voor zover mogelijk als jongerenwerker. Voor de boodschappen gaat hij wel even de deur uit, maar daarbij is bij hem van hamsteren geen sprake. Eigenlijk is hij een zeer gehoorzame burger. Dat had ik van hem, ooit een puber die zwaar rebelleerde, niet verwacht. Hij hoort ook nog eens totaal niet tot de ‘risicogroep’. Max is wel een jongen waarbij het kind in hem nog steeds alive and kicking is. Uren kan hij zich vermaken met een headset en een PlayStation. En….. het lekkere daarvan is dat je op die manier never een Coronaatje kunt oplopen. Max heeft een beroep uitgekozen dat op zijn lijf geschreven is. Daarnaast is hij ook nog eens mega creatief en speelt hij nu elke dag van 15:00-17:00 online op de computer met ‘zijn jongeren’. Max is wel iemand die, bijvoorbeeld als er turbulentie is in het vliegtuig, hoog tegen het plafond zit. Een tandartsbezoek stelt hij eveneens liever uit totdat het niet meer te harden is.

De andere topper, ik noem hem Tim, is een overactieve duizendpoot. Het type FOMO: Fear Of Missing Out. Tim heeft een drukke baan bij de gemeente, op jonge leeftijd heeft hij daar al veel verantwoordelijkheden. Hij is zeer actief binnen de sportvereniging waarin hij op hoog niveau sport en ook een bestuursfunctie heeft. Daarnaast zijn er nog te veel hobby’s om op te noemen, waarbij Tim het moeilijk vindt om een selectie te maken. O ja, Tim is dol op het volgen van opleidingen en heeft een vriendin. Weekendjes weg met haar, zodra er niet gesport hoeft te worden, zijn favoriet. Het eerste weekend toen de premier op zondag de maatregelen ging afkondigen zat Tim nog met zijn vriendin in een gezellig B&B ergens in Nederland en waren zij op zaterdag de enige en waarschijnlijk voorlopig ook de laatste bezoekers van de sauna in die stad. Max en Tim en hun vriendinnen kennen elkaar goed en waarderen elkaar. Ze zijn OSM, zoals ik dat noem: Ons Soort Mensen. Waar Tim afgelopen week nog een vakantie wilde boeken naar een ver oord voor deze zomer met het vliegtuig. Komt Max alleen nog het huis uit voor boodschappen. De vriendinnen van Max en Tim staan hen beide half. Ook al zijn ze het misschien niet helemaal met de mening van de mannen eens. Je kunt moeilijk de beslissing van jouw partner negeren, die ervan overtuigd is dat de total lock down nu al het beste is. Want dan breng jij als vriendin misschien wel het virus mee het huis in en dat is nu juist niet de bedoeling.

Begrijp mij goed, ik keur geen van beide, zeer uiteenlopende interpretaties, af. Ik wil alleen maar aangeven dat iedereen deze situatie, waar we samen in zitten, totaal verschillend opvat. Dat is verwarrend voor mij. Kan ik nu nog wel of niet toestaan dat hier iemand binnenkomt, die geen klachten heeft, die ik goed ken en die anderhalve meter afstand houdt van mij? Volgens mij weet niemand dat echt. De sterftecijfers in Italië blijven enorm stijgen ondanks the total lock down. We weten niet zo goed hoe we dit virus kunnen indammen, niemand weet dat precies. Zelfs mijn vrienden niet, die allebei arts zijn. Zolang dat aan de orde is, moeten we roeien met de riemen die we hebben. En dat betekent goed luisteren naar de meest betrouwbare informatiebron: het RIVM. Dan nog steeds is het heel ingewikkeld om iedereen die boodschap zo te laten interpreteren, zoals die bedoeld wordt. Hoe helder de communicatie ook is. Omdat we de dingen niet zien en horen zoals ze zijn,maar zoals wij zijn. We geven er een draai aan die bij ons past. Ik vind het binnen ons gezin al vreselijk moeilijk om op een lijn te komen. Mag er nu wel of geen vriendje van mijn jongste zoon hier komen chillen op gepaste afstand? Kan dat überhaupt op gepaste afstand chillen? Als we daar nu eens gewoon nee tegen zeggen, wat doen we dan met de vaste verkering (die een bijbaantje heeft i. de supermarkt) van onze oudste zoon? Die anderhalve meter afstand gaat in dat geval zeer zeker niet lukken!

Terwijl ik met dit dilemma in mijn hoofd rondfiets, niet zo zeer voor mijn eigen gezondheid, maar wel omdat we de levens van een ander niet in gevaar willen brengen en geen onnodige risico’s willen nemen, zie ik een bevriende familie een rondje wandelen samen. Zij zijn mensen die zich strikt aan de voorschriften houden van het RIVM. Werken vanuit huis, komen alleen nog buiten om boodschappen te doen en om te bewegen. Ze ontvangen geen bezoek en hun kinderen houden zich daar ook keurig aan. Ik zie dat hun volwassen zoon, die elders in het land woont, ook op bezoek is. Dat moet toch kunnen, zou je denken, want hij is onder deel van hun gezin. Zijn vriendin werkt in de zorg en ook zij wandelt mee. Ik vermoed dat zij het nu drukker heeft dan ooit en veel (zieke) mensen ziet. Ik denk niet dat zij er alleen zijn om een wandelingetje te maken. De knuffel is zeker achterwege gebleven, maar constant buiten lopen en anderhalve meter afstand houden lijkt mij mission impossible. Wat is wijsheid, mensen? Ik neem het in ieder geval zeer serieus. Er stond deze week in de krant: het kan niet zijn dat door jouw toedoen het leven van anderen in gevaar komt. Dat wil niemand op zijn geweten hebben. Max en Tim niet en alle lieve andere mensen die naar eer en geweten handelen ook niet. We zullen de komende tijd een super flexibele mind moeten hebben. Steeds weer inspelen en intunen op de situatie die er dan is met de kennis die we dan hebben. Of we het nu leuk vinden of niet. De een zal hier beter in zijn dan de ander. Voor mij is het, in ieder geval, een hele uitdaging. Ik ben een echte flodderaar met een enorme hang naar vrijheid. Het is nu al inleveren en ik denk dat dit nog maar het begin is. Toch brengt het ook veel dingen. Ik heb in een week nog nooit zoveel geleerd op digitaal gebied en als gezin zijn we met vlagen closer dan ooit. De stratego is weer van zolder gehaald: wie had dat ooit kunnen bedenken tijdens een schoolweek? In tijden van crisis overheerst angst vanwege de grote onzekerheid die het met zich meebrengt, maar het biedt ook kansen. Ik gun ons allemaal oog voor die kansen. De zon helpt ons daarbij aan het einde van deze spannende week, waarin we de controle totaal hebben moeten loslaten. Mijn innerlijke wijsheid spreekt duidelijk en zegt: relax nothing is under control! Uitdagender dan ooit zou ik bijna durven zeggen.