Volg je hart, dat klopt altijd

16 mei Volg je hart, dat klopt altijd

Het is een veel uitgebracht advies je moet je hart of passie volgen. In mijn lessen en workshops geef ik onder andere sessies om de mensen eraan te herinneren wat hun passie is. Veel mensen zijn dit een beetje kwijt. Het innerlijk vuur is dan teruggebracht tot een waakvlammetje. Ik zeg altijd: Volg je hart, want dat klopt altijd. En gelukkig kun je dat oefenen.

Een van de oefeningen die ik doe is dat mensen door de ruimte moeten lopen en steeds een andere passie van zichzelf moeten delen met een ander persoon. Vervolgens laten ze zich inspireren door de ander en gaan verder om een nieuwe passie te benoemen. Je kunt hierbij denken aan wroeten in de aarde, koken, hartjes naaien achter de naaimachine, hardlopen, schrijven, lekker eten, verhalen vertellen, shoppen, kleding combinaties bij elkaar zoeken, kadootjes kopen voor anderen of voor jezelf, muziek luisteren, auto’s, chillen in de tuin als de zon schijnt, je huis inrichten, andere culturen ontdekken, noem maar op.

Ik vraag vervolgens hoeveel tijd maak jij nog vrij voor je passie want als je passie schilderen is en dat heb je de laatste 3 maanden niet meer gedaan, is er dan nog wel sprake van passie? Of is dat domweg saboteren van je eigen geluk? Deze oefening doe ik soms ook met mensen die in de leiding van een groot bedrijf met elkaar moeten samenwerken. Ze vinden het dan prachtig om elkaar op dit vlak te leren kennen. Weten bijvoorbeeld niet van elkaar dat ze dezelfde passie delen en maken soms spontaan afspraken om samen te gaan wielrennen of te koken.

[creativ_pullleft colour=”blue” colour_custom=”” text=”Wat heb je te geven?”] Is de vraag die daarop volgt. Wat vind jij dat jij te geven hebt voor de organisatie waar je in werkt of wat heb je te geven aan de wereld? Deze vragen vinden de mensen vaak moeilijker om te beantwoorden. Het schept ook direct verplichtingen als je zegt: “Ik heb humor te geven of ben zeer hulpvaardig.” Terwijl je de laatste tijd met een chagerijnige kop op je werk rondloopt en de humor of de hulp ver te zoeken is. Mensen vinden het lastig om van zichzelf te zeggen waar ze goed in zijn.  Een compliment (aan jezelf) geven is in onze cultuur veelal not done.

Complimenten in ontvangst nemen, blijkt eveneens lastig te zijn. Bij gelukskunde oefenen we daar veel mee. Het kleurt de wereld een beetje mooier immers. De oefeningen dragen bij aan een groter bewustzijn en helpen je hopelijk om je hart te volgen.

Een andere oefening die erg goed is op het gebied van het ontdekken van je passie is de oefening waarbij je terug moet gaan naar je kindertijd. Ik laat de deelnemers dan een foto meenemen van zichzelf als 6 jarig kind. En stel vervolgens de volgende vragen:
Wat deed je graag als kind?
Waarmee speelde je en met wie?
Wat wilde je later worden als je groot was?
Wie is je held of heldin?
Wat zou je doen als geld of tijd geen issue was?

Heel vaak zit er een verband tussen je antwoorden en dat wat (nu) je passie is. Soms hebben mensen zich in een totaal andere richting ontwikkeld. Iemand die erg verlegen is en uit zijn schulp moest kruipen kan nu een groot leider zijn. Waar wrijving is, is glans geldt dan.

Graag deel ik met jullie het verhaal van Pepijn, mijn oudste zoon, en zijn circus van Playmobile:

Toen Pepijn 6 jaar werd had Pepijn bovenaan zijn verlanglijstje het circus van Playmobile staan. Mijn ego werd van nog meer plastic, in ons mooie verantwoorde ingerichte jaren 30 huis, niet zo heel erg enthousiast. Maar zo als een goede opa en oma betaamt wordt er geluisterd naar je kleinkind in plaats van naar je dochter. Opa en oma konden niet afwachten om het gezicht van Pepijn te zien als zij binnen kwamen met dat circus. En inderdaad dit werd een groot succes, dat kunnen wij helaas niet van al het speelgoed zeggen bij ons thuis.

Pepijn en Luka (zijn hartsvriend en buurjongen) konden zich er bij ons in de erker uren mee vermaken. Pepijn speelde altijd de directeur en kondigde vol trots zijn shows aan: “Dames en heren hooggeeerd publiek, over enkele minuten gaat de grote show met de olifanten van start!” Ondertussen liep Pepijn los rond en vroeg mij steevast om iets lekkers of vertelde hij mij dat hij zich verveelde.
Luka ging als een dolle naar boven om alle spullen voor de show te verzamelen. Ik vond dit een nogal storend, zich steeds herhalend, tafereel en sprak hier met Pepijn over. “Mama, Luka wil geen directeur zijn, echt niet en directeuren moeten omroepen en bepalen welke show er komt en hoe laat.” “Directeuren rennen niet zelf naar boven mama, dan is het vet nep!”

Als ik voorzichtig Luka vroeg wat hij ervan vond dan zei hij: “Pepijn heeft gelijk, ik wil geen directeur zijn.” Als Luka het gecommandeer te veel werd, verliet hij het pand om 5 minuten later weer terug te keren en met no hard feelings de draad weer op te pakken. Leve de flexibiliteit van een jong kind (daar zijn jongetjes volgens mij beter in dan meisjes). ’s Avonds toen mijn kroost in bed lag, heb ik een stukje geschreven voor Pepijn getiteld: “Mijn kleine Toni Boltini.”

Pepijn, ik hoop dat al jij dit later leest dat je er achter bent dat onder een baas werken waarschijnlijk niet jouw ding is. Je bent een leider en bepaalt graag dingen zelf. Je stroomt over van creativiteit, iets met performance is jou echt toevertrouwd. In het middelpunt staan en zelf grenzen aangeven daar ben jij goed in. Tja, en welk beroep hierbij past dat kan in anno 2008 niet bedenken. De wereld verandert zo snel en de nieuwe beroepen schieten als paddenstoelen uit de grond. Waarschijnlijk bedenk je er, net als je moeder, zelf wel een.
Als jij je hart maar kunt volgen want dat klopt immers altijd! Later werd je totaal fan van de beroemde scheidsrechter Bas Nijhuis, die je ook nog eens in een restaurant ‘toevallig’ ontmoette. Hier zitten alle elementen van de circusdirecteur in. De baas zijn, het middelpunt, performance en show element en grenzen aangeven.

Onthoud dit Pepijn (en alle anderen die dit lezen):

Success is not the key to happiness,
happiness is the key to success.
If you love what you are doing,
then you will be successful.

Liefs,

Mirjam