Wat ik zeker weet

Wat ik zeker weet

Oprah Winfrey kreeg ooit als vraag van filmresensent Gene Siskel: “Wat weet jij zeker?”
De vraag bood haar een manier om de balans in haar leven op te maken.
Sindsdien schreef Oprah de afgelopen 14 jaar iedere maand een column met als thema “wat ik zeker weet”.
En dit inspireert mij om ook weer te gaan schrijven, in een periode waar ik het hard nodig heb maar ik juist de neiging heb het lekker niet te doen.
Wat ik zeker weet is dat zorgen maken de verkeerde kant op fantaseren is.
Soms zit de stem in je hoofd, “Karel”, op de verkeerde frequentie, de piratenzender laten we maar zeggen.
Ik zit in zo’n periode. Alle mensen dicht om mij heen trouwens ook. We trillen samen effe op een moeizame frequentie.
Het heeft te maken met het begin van het schooljaar, opstarten en allemaal dingen doen waar je niet gek op en goed in bent.
We hebben een nieuwe laptop en computer gekregen van Saxion in verband met de felxplek!! In plaats dat ik daar nu euforisch over ben, kost het mij en mijn collega’s zoveel stroom.
Niets werkt, allemaal dingen doen, installeren waar je niet dol op bent, inmiddels kennen we de mannen van de helpdesk beter dan onze nieuwe studenten.
Dit kan toch niet de bedoeling zijn?!
Daarnaast is momenteel mijn grote favoriet onderwerp, liefst midden in de nacht, naar welke school gaat Duke volgend jaar toe?
Vreselijk!
Hoe drukker ik mij erover maak, des te spannender wordt het voor Duke.
Duke gaat een voor mij onbekende weg, niet tot zijn grote verdriet VWO maar VMBO B/K?
Natuurlijk heb ik zo’n gevoelig en wijs mannetje die deze weg moet gaan, ik die altijd roept in haar lezingen: “Wat hoop je dat je kind later wordt?”
Niemand zegt natuurlijk tandarts, bioloog, psycholoog of automonteur. Dan roepen we als ouders: “Het maakt niet uit als hij/ zij maar gelukkig is.”
Laat er nu niet slechts een weg naar geluk leiden.
En trouwens: “There is no way to happiness. Happiness is the way!”
Terwijl ik mij druk maak over hoe ik de werkwoordsspelling het beste aan Duke zou kunnen uitleggen, zwaait de deur triomfantelijk open en met een glimlach van oor tot oor komt Duke binnen vers van de voetbaltraining: “Wat heb ik ziek goed gekeept vanavond!”
Wie heeft het verhaal nu begrepen?
En hoezo werkwoordsspelling mama als je die nieuwe Neuer wordt?
99% waar wij ons zorgen over maken, zijn dingen die nooit gebeuren.
Ik help mezelf en Duke het aller meest door op de frequentie vertrouwen te gaan zitten.
Maar die stoute Karel grijpt vooral s nachts de macht en fluistert mij van alles in dat zeer zeker niet constructief is. Denkende daardoor vat op het leven te hebben.
Het enige dat we moeten doen is meedansen op de golven van het leven en daarvan genieten. Zowel in lichte periodes als donkere hebben we juweeltjes in ons leven, hou daar oog en oor voor.

2 Reactie's
  • Birgit
    Geplaatst op 20:16h, 09 september

    ‘De frequentie van vertrouwen…’ Wat heb je prachtig omschreven waar het volgens mij om gaat bij je kinderen: niet hun weg uitstippelen, maar ze hun eigen weg laten gaan en ze vertrouwen geven dat ze het goed doen. En er zijn om ze op te vangen als het even niet gaat.
    Ik ga me ook weer instellen op de juiste frequentie.
    Dank!

  • Marjon
    Geplaatst op 20:38h, 09 september

    Mooi verhaal Miriam. Ik heb een dame in dezelfde leeftijd en met dezelfde problematiek :-). Ik zegen me op dit moment dat ze lekker in haar vel zit en nu open staat om elke dag één tafel te oefenen. Liever wil ze fantaseren met haar lego of een mooi boek lezen. Kieken wat ’t word!
    Frequentie van vertrouwen. prachtig. Ik ga meetrillen!
    Warme groet, Marjon

Geef een reactie

X